Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές που ακολουθούμε, όταν κάποιος έρχεται για coaching πάνω σε θέματα που αφορούν τις διατροφικές του συνήθειες ή κάποιο σωματικό σύμπτωμα συνδεδεμένο με την τροφή, όπως δυσκολία στην πέψη, υπερφαγία, χρόνια κόπωση, χρόνιο στρες, χαμηλή διάθεση, εικόνα που έχουμε για το σώμα μας, κ.α. Ας τις δούμε με τη σειρά:
Αρχή #7: Η τροφή είναι συμβολικό υποκατάστατο
Το «συμβολικό υποκατάστατο» είναι ένας όρος που περιγράφει ένα εξαιρετικό ψυχολογικό φαινόμενο: Όταν η ανθρώπινη ψυχή δεν μπορεί να βρει αυτό που ζητάει, ενστικτωδώς επιλέγει το πλησιέστερο υποκατάστατο.
Κατά την έννοια αυτή, όταν δεν μπορούμε να βρούμε την αγάπη που αποζητάμε, είναι μια λύση να στραφούμε προς το φαγητό, του οποίου η απόλαυση μας προξενεί παρόμοια συναισθηματική κατάσταση. Όταν δεν έχουμε στη ζωή μας την οικειότητα που λαχταράμε, υποκαθιστούμε το αίσθημα της σύνδεσης με την τροφή. Όταν ζούμε μια ζωή που δεν μας γεμίζει, σε πολλούς από εμάς έρχεται φυσικό το να γεμίσουμε αυτό το κενό με φαγητό.
Ο λόγος είναι ότι για το κομμάτι του νου μας που σκέφτεται με συμβολισμούς, η τροφή και το φαγητό ισοδυναμούν με αγάπη. Είναι η πρώτη εμπειρία που γράφεται στις λευκές σελίδες του εγκεφάλου μας, μόλις γεννιόμαστε. Τι συμβαίνει τότε; Βγαίνουμε από την ασφαλή και ζεστή μήτρα της μητέρας μας και ερχόμαστε σε έναν καινούργιο, περίεργο, ξένο κόσμο. Αρχίζουμε και κλαίμε. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που μας συμβαίνει; Μας ακουμπάνε πάνω στη μητέρα μας, στο στήθος της και παίρνουμε γάλα. Αυτή είναι η πρώτη εμπειρία που καταγράφει ο εγκέφαλός μας σε αυτόν τον κόσμο: τροφή, ασφάλεια, αγάπη, σύνδεση – όλα αυτά σαν ένα.
Και σε αυτή την ολότητα αγάπης, σύνδεσης και ασφάλειας, έχει την τάση να επιστρέφει κάθε ανθρώπινο ον· είναι γραμμένα βαθιά μέσα στον γεννητικό μας κώδικα, στο DNA μας: η τροφή είναι αγάπη.
Ο νους μας είναι φτιαγμένος να σκέφτεται με συμβολισμούς και μεταφορές. Όταν είμασταν βρέφη μάς είχαν αγκαλιά, μάς αγαπούσαν, μάς έτρεφαν· και όλες αυτές οι αναμνήσεις ζουν μέσα μας, σαν μία ενιαία εμπειρία. Για το νευρικό σύστημα του νεογνού, το οποίο ακόμα αναπτύσσεται, η τροφή είναι επαφή, η επαφή είναι τροφή, η τροφή είναι αγάπη, η μητέρα είναι αγάπη, η μητέρα είναι τροφή.
Είναι λοιπόν απολύτως κατανοητό και απολύτως αναμενόμενο, το να μας έρχεται σαν πρώτη ενστικτώδης αντίδραση, το να ψάξουμε για τροφή, όταν μας λείπει η επαφή και η οικειότητα στη ζωή μας. Φυσικά και σε βάθος χρόνου αυτό δύναται να προκαλέσει προβληματικές καταστάσεις και να βρεθούμε να βασιζόμαστε στην τροφή για κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν μπορεί να μας δώσει. Αντί όμως να τιμωρούμε τους εαυτούς μας λόγω αυτής της συμπεριφοράς, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο εάν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τη σοφία πίσω από το σύμπτωμα, χωρίς θυμό, χωρίς τύψεις, χωρίς απογοήτευση και χωρίς κατάκριση. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στο σώμα μας να μας διδάξει και στην προσωπικότητά μας να αναπτυχθεί.
Ο μετασχηματισμός των διατροφικών μας συνηθειών θα έρθει αργά, με τρόπο ευγενικό, ήρεμο, σταδιακό, προοδευτικό και αποτελεσματικό, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε την εσωτερική μετακίνηση που χρειάζεται και να επικεντρώσουμε την προσοχή μας, την ενέργειά μας και τις δράσεις μας, εκεί όπου πραγματικά χρειάζεται.
Επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε μια δωρεάν ενημερωτική συνάντηση!
Άρθρα της σειράς:
- Αρχή #1: Η μοναδικότητα του καθενός
- Αρχή #2: Η τροφή είναι μια πόρτα
- Αρχή #3: Η σχέση με την τροφή είναι δάσκαλος
- Αρχή #4: Κάθε σύμπτωμα υγείας ή διατροφικής συμπεριφοράς μάς προσφέρει σοφία
- Αρχή #5: Οι προκλήσεις μάς καλούν να εξελιχθούμε
- Αρχή #6: Προσωπική Δύναμη = Μεταβολική Δύναμη
- Αρχή #7: Η τροφή είναι συμβολικό υποκατάστατο
- Αστακός και προσωπική ανάπτυξη - 17/11/2018
- Απόλυτη ευθύνη για τη ζωή μας - 02/11/2018
- Αλήθεια, Άποψη, Πεποίθηση και Χρησιμότητα - 15/10/2018